مشاوره خانواده و زندگی

برخورد با اشتباهات کودک، بهترین واکنش در برابر اشتباهات کودکان

یکی از مهم ترین دغدغه های والدین، نحوه برخورد با اشتباهات کودکمی باشد، زیرا کودکان با رفتارهای اشتباه خود بزرگ می شوند و شخصیت آن ها از این طریق شکل می گیرد و کودکان با اشتباه کردن، رفتارهای درست و صحیح را یاد می گیرند اما رفتار های والدین در این زمینه مهم می باشد و باعث یادگیری درست و یا غلط در کودکان می شود.

اگر با کودک رفتار اشتباه صورت گیرد آسیب های جدی بر روی شخصیت او می گذارد که یکی از آن ها کمبود اعتماد به نفس می باشد در برخورد با اشتباهات کودکباید اصولی را رعایت کنید تا با رعایت آن ها به بهترین نحوه به کودک خود پاسخ دهید و او را تربیت کنید.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل برخورد با اشتباهات کودکمی پردازیم و تا حدودی اطلاعاتی را در اختیارتان قرار می دهیم.

اشتباهات کودکو بر خورد با آن ها
اشتباه کردن یک امر معمول و عادی برای رشد و پرورش کودکان می باشد و هیچ کودکی نیست که کارهایش را بدون نقض و مطالبق با انتظار والدین انجام دهد و همه آن ها گهگداری اشتباهاتی دارند، اما آن چه اهمیت دارد نحوه بر خورد والدین با اشتباهات می باشد، زیرا این اشتباهات باعث عبرت آمیزی و تغییر رفتار صحیح کودکان می شود.

مغز کودکان پیام های منفی را درک نمی کند مثلا زمانی که کودک گریه می کند و جیغ می زند به او بگویید “جیغ نزن” به ندرت به حرف های شما گوش می دهد و احتمال دارد شما احساس کنید که با شما لجبازی می کند در حالی که این طور نمی باشد و لازم است که شما نحوه بیان خود را با او تغییر دهید مثلا در برخورد با جیغ زدن به او بگویید ” لطفا آرام تر صحبت کن “.

برخورد با اشتباهات کودک، تنبیه و فریاد زدن ممنوع
فریاد زدن بر سر کودک به اندازه تنبیه بدنی و کتک زدن مخرب می باشد و بر روی شخصیت و اعتماد به نفس فرد آسیب جدی وارد می کند، این کار نتیجه آنچنانی ندارد زیرا داد زدن نتیجه معکوس دارد و کودک توجه آنچنانی به حرف والدین نمی کند.

کودکانی که به هر دلیلی حتی برای اشتباهات کوچک تنبیه می شوند دچار کمبود اعتماد به نفس شده و با احساس گناه و سرزنش رشد می کنند و بزرگ می شوند.

منبع :مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -برخورد با اشتباهات کودک

مشاوره اعتماد به نفس

چرا مشاوره اعتماد به نفساهمیت دارد؟
اعتماد به نفس یک مفهوم مهم و البته تاثیر گذار در زندگی هر فرد است که می تواند موفقیت یا عدم موفقیت افراد را تا حدود بسیار زیادی پیش بینی کند.

هستند افرادی که سرشار از هوش یا IQ هستند ولی به سبب عدم اعتماد به نفسشان هیچگاه نتوانسته اند توانایی هایشان را آنطور که باید در معرض نمایش بگذارند چون به توانایی های خود ایمان نداشته اند و احساس خودکم بینی داشته اند.

عدم اعتماد به نفس می تواند برای فرد بسیار آزاردهنده باشد ولی متاسفانه افراد بسیاری ممکن است تا آخر عمر با کمبود اعتماد به نفس زندگی شان را سپری می کنند و هیچگاه به خودباوری لازم نرسند. بنابراین پرداختن به این مبحث بسیار مهم است و به همین دلیل ما در این مقاله با عنوان مشاوره اعتماد به نفسقصد داریم اطلاعات لازم در مورد اعتماد به نفس و راه های تقویت آن را به شما ارائه دهیم.

تعریف اعتماد به نفس
اعتماد به نفس نوعی نگرش است که به فرد اجازه می دهد دیدگاه واقعی و مثبتی نسبت به خود داشته باشد و سبب می شود فرد به تواناییهای خود اعتماد کند و احساس کنترل بر روی زندگی داشته باشد.

جستجوی اعتماد به نفس واقعی
اگر افراد فقط در مورد کارهایی که می توانند خوب انجام دهند اعتماد به نفس داشته باشند در واقع خودشان را محدود کرده اند و فقط در موارد معدودی اعتماد به نفس دارند در صورتی که اعتماد به نفس واقعی احساسی است که سبب می شود فرد در زمینه های مختلف نسبت به توانایی های خودش ایمان داشته باشد و برای رسیدن به خواسته اش تلاش کند.

اعتماد به نفس واقعی ربطی به رویدادهای ظاهری ندارد بلکه باور به توانایی های درونی است که فرد را قادر به انجام کار و فعالیتی خاص می کند. به عنوان مثال فردی ممکن است در ذهن خود چنین تصور کند که اگر فلان ماشین یا شغل را داشته باشم مطمئنا شرایطم بهتر خواهد بود و اعتماد به نفس بالاتری خواهم داشت ولی گاها این اتفاق می افتد که فرد با دستیابی به این شرایط و امکانات، باز هم به خودباوری و اعتماد به نفس لازم دست پیدا نمی کند، به همین دلیل است که فرد باید از درون خود به دنبال اعتماد به نفس باشد نه از بیرون.

اگر حس اعتماد به نفس را فقط محدود به دستاوردهای خود در زندگی کنیم خود را برای عدم اعتماد به نفس آماده کرده ایم. ما نمی توانیم بازتاب جهان را به اهداف و رویاهایمان کنترل کنیم، تنها چیزی که توان کنترل آن را داریم و باید به آن اعتماد داشته باشیم تعهد و اعتمادمان به توانایی خود برای انجام هر امر ضروری در جهت رسیدن به آرزوهای خود است .

اگر اعتماد به خود را برپایه وجود خود بنا کنیم هیچ کس و هیچ شرایطی نمی تواند آن را از ما بگیرد. احساس اعتماد به نفس ما از اراده و تصمیم خودمان سرچشمه می گیرد.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه- مشاوره اعتماد به نفس

نارسیست

تاریخچه نارسیست
نارسیست از ریشه لغت یویانی شدهء نارسیس، گرفته شده است و به معنای خودشیفتگیاست.

نارسیس نام مرد جوانی بوده که مدام در معرض ابراز علاقه زنان متعدد قرار می گیرد بی آنکه دلیلش را بداند ولی یک روز به طور اتفاقی چهره خود را در چشمه آب می بیند و شیفته و عاشق خود می شود و به همین دلیل درگیر غم و اندوه فراوانی می شود و آنقدر لب چشمه می نشیند و خودش را نظاره می ند تا اینکه نهایتا در همان قسمت، کنار چشمه می میرد و واژه ی نارسیسیسم از نام او گرفته شده است.

مشخصه این افراد احساس خود بزرگ بینی عمیق است. این افراد خود را آدم بسیار مهمی می دانند و معتقدند که نظیر ندارند. اما در پشت پرده این احساسات، عزت نفس شکننده ای دارند و حتی نسبت به انتقادهای جزئی هم آسیب پذیرند.

شیوع اختلال نارسیست
تخمین زده می شود که اختلال شخصیت خود شیفته در نمونه های گرفته شده از مردم عادی جامعه (جمعیت غیربالینی) ۱% تا ۶% باشد.

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به دور از هر گونه واقع گرایی احساس قادر مطلق، عظمت، زیبایی و باهوش بودن را به فرزندان خود القا کنند و به این ترتیب فرزندان چنین والدینی ممکن است بیش از حد معمول در معرض خطر مبتلا به این بیماری قرار بگیرند.

ملاک های DSM-5 در مورد اختلال شخصیت خودشیفته ( نارسیست)
الگوی نافذی از خود بزرگ بینی (در عالم خیال یا رفتار)، نیاز به تحسین و فقدان همدلی، که از اوایل بزرگسالی آغاز شده و در زمینه های مختلف به چشم می خورد و با پنج مورد (یا بیشتر) از موارد زیر مشخص می شود:

احساس خود بزرگ بینی به صورت مهم پنداشتن خود داشته باشد (مثلا در مورد دستاوردها و استعدادهای خود اغراق کند، انتظار دارد بدون آنکه به موفقیت چشمگیری دست یافته باشد، او را آدم بزرگ و برتری بدانند).
با خیالپردازی هایی در زمینه موفقیت بی حد و حصر، قدرت، هوش و استعداد، زیبایی یا عشق ایده آل اشتغال ذهنی دارد.
معتقد است که خاص و بی همتا است و فقط افراد یا موسسات خاص یا عالی رتبه قادر به درک وی هستند و بایستی با آنها رابطه داشته باشد.
به تحسین شدن نیاز مفرط دارد.
وجود احساس محق بودن، یعنی به شکل نامعقولی انتظارداشته باشد برخوردی بسیار مطلوب با وی صورت بگرد یا افراد بی چون و چرا تسلیم خواسته هایش شوند.
در روابط بین فردی استثمارگر است (یعنی از دیگران برای رسیدن به اهداف خود سوء استفاده می کند).
فقدان همدلی: تمایلی برای درک شناخت احساسات و نیازهای دیگران ندارد.
اغلب به دیگران حسادت می ورزد یا معتقد است که دیگران به وی حسادت می کنند.
رفتارها یا نگرش های پر نخوت و متکبرانه از خود نشان می دهد.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه- نارسیست و خودشیفتگی