مشاوره خانواده و زندگی

نکاتی برای والدین فرزندان بیش فعالو اختلال کم که سبب بهبود زندگی آن ها می شود.

آیا فرزند شما اختلال کم توجهیو بیش فعالی دارد؟ در این مقاله یاد می گیرید که برای مدیریت رفتار آن ها و مقابله با چالش های رایج اختلال کم توجهی و بیش فعالی چه کار هایی می توانید انجام دهید.

کمک به والدین فرزندان بیش فعال
کمک به والدین فرزندان بیش فعال

زندگی با یک کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالیو کمبود توجه (ADD) می تواند خسته کننده و حتی طاقت فرسا باشد.

اما به عنوان والدین می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر چالش‌های روزانه غلبه کند، انرژی خود را به عرصه‌های مثبت هدایت کند و آرامش بیشتری را به خانواده‌تان بیاورید و هر چه زودتر و مداوم‌تر به مشکلات فرزندتان بپردازید، شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی خواهد داشت.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی عموماً دارای نقص هایی در عملکرد اجرایی نیز هستند: توانایی فکر کردن، برنامه ریزی از قبل، سازماندهی، کنترل تکانه ها و تکمیل وظایف.

این بدان معناست که شما در فرایندی که فرزندتان به تدریج مهارت های اجرایی خود را به دست می آورد، باید مسئولیت اجرایی را بر عهده بگیرید و راهنمایی های بیشتری ارائه دهید.

اگرچه علائم اختلال کم توجهیو بیش فعالی نمی تواند چیزی جز خشم در شما برانگیزد، اما مهم است که به یاد داشته باشید کودکی که شما را نادیده می گیرد، آزار می دهد یا شما را خجالت می‌دهد، عمداً این کارها را انجام نمی دهد.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی، می‌خواهند ساکت بنشینند، می خواهند اتاق های خود را مرتب و منظم کنند، می‌خواهند هر کاری که والدینشان می‌گویند انجام دهند، اما نمی‌دانند چگونه باید این کارها را انجام دهند.

اگر در نظر داشته باشید که بیش فعالیبه همان اندازۀ شما کودکتان را هم ناامید می‌کند، عکس‌العمل به روشهای مثبت و حمایتی بسیار آسان تر خواهد بود.

با صبر، شفقت و حمایت فراوان، می توانید اختلال کم توجهیو بیش فعالی دوران کودکی را مدیریت کنید و در عین حال از یک خانه پایدار و شاد لذت ببرید.

خانواده و والدین فرزندان بیش فعال
قبل از اینکه بتوانید فرزند مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی را به طور موفقیت آمیزی کنترل کنید، درک تأثیر علائم فرزندتان بر خانواده به عنوان یک کل ضروری است.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی رفتارهای زیادی از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آن ها اغلب دستورات والدین را نمی شنوند، بنابراین از آن ها اطاعت نمی کنند.

آن ها بی نظم هستند، به راحتی حواسشان پرت می شود و سایر اعضای خانواده را منتظر نگه می دارند. یا کارهایی را شروع کرده و سپس فراموش می‌کنند که آن ها را به پایان برسانند، چه رسد به اینکه بعد از انجام جای آن ها را تمیز کنند.

کودکانی که مشکلات تکانشگری دارند، اغلب مکالمات را قطع می‌کنند، در زمان های نامناسب توجه می‌خواهند، و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می‌کنند و چیزهای عجیب یا شرم‌آور می‌گویند. اغلب به سختی می توان آن ها را به رختخواب برد و خواباند.

کودکان بیش فعال ممکن است خانه را بهم بریزند یا حتی خود را در معرض خطر فیزیکی قرار دهند.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی
به دلیل این رفتارها، خواهر و برادر کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی با چالشهایی روبرو هستند. نیازهای آن ها اغلب کمتر از نیازهای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی مورد توجه قرار می گیرد.

ممکن است وقتی اشتباه می کنند با شدت بیشتری مورد سرزنش قرار گیرند و موفقیت هایشان کمتر مورد تحسین قرار گیرد یا بدیهی انگاشته شود.

آن ها ممکن است به عنوان دستیار والدین به حساب آیند و اگر خواهر یا برادر مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی تحت نظارت آن ها رفتار نادرست داشته باشد، سرزنش شوند.

در نتیجه، ممکن است عشق خود را به برادر یا خواهر مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی به حسادت و کینه ختم شود.

الزام نظارت بر کودک مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی می تواند از نظر جسمی و ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما در “گوش دادن” می تواند منجر به ناامیدی و آن ناامیدی تبدیل به خشم شود که به دنبال آن باعث احساس گناه در مورد عصبانی شدن از کودک می شود.

رفتار فرزندتان می تواند شما را مضطرب کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت والدین فرزندان بیش فعالبا کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آن ها بسیار دشوار می شود.

هوش هیجانی
چگونه هوش هیجانی خود را تقویت کنیم + بازی برای کودکان
برای مقابله با چالش های تربیت کودک مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی، باید بتوانید ترکیبی از شفقت و ثبات را به دست آورید.

زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار را فراهم می کند بهترین چیز برای کودک یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت اختلال کم توجهیو بیش فعالی است.

توصیۀ ۱ به والدین فرزندان بیش فعال: مثبت و سالم بمانید
به عنوان والدین، زمینه را برای سلامت عاطفی و جسمی فرزندتان فراهم کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می تواند بر علائم اختلال فرزندتان تأثیر مثبت بگذارد، کنترل دارید.

نگرش مثبت را حفظ کنید. بهترین دارایی شما برای کمک به فرزندتان در مواجهه با چالش های اختلال کم توجهیو بیش فعالی، نگرش مثبت و عقل سلیم شماست. وقتی آرام و متمرکز هستید، به احتمال زیاد می توانید با فرزندتان ارتباط برقرار کرده و به او کمک کنید آرام و متمرکز باشد.

ملاحظۀ همه چیز را بکنید. به یاد داشته باشید که رفتار فرزند شما با یک اختلال مرتبط است و بیشتر اوقات عمدی نیست. حس شوخ طبعی خود را حفظ کنید. آنچه امروز شرم آور است ممکن است ده سال بعد یک داستان خانوادگی خنده دار باشد.

چیزهای کوچک را نادیده بگیرید و اهل مسامحه باشید. زمانی که فرزندتان دو تکلیف دیگر را به اضافه تکالیف روزانه انجام داده باشد، یک تکلیف انجام نشده، چیز مهمی نیست.

اگر والدین فرزندان بیش فعالکمال گرا باشید، نه تنها دائماً ناراضی خواهید بود، بلکه انتظارات غیرممکنی را برای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی ایجاد خواهید کرد.

به فرزند خود ایمان داشته باشید.

در مورد هر چیزی که در مورد فرزندتان مثبت، ارزشمند و منحصر به فرد است فکر کنید یا حتی فهرستی مکتوب کنید. به فرزندتان اعتماد کنید که می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بالغ و موفق شود. هرروزه در حین مسواک زدن دندان ها یا درست کردن قهوه این اعتماد را ایجاد کنید.

۲-مراقبت از خود
به عنوان الگوی فرزندتان و مهمترین منبع قدرت، داشتن یک زندگی سالم حیاتی است. اگر بیش از حد خسته شده اید یا به کلی صبرتان تمام شده است، در خطر از دست دادن ساختار و حمایتی هستید که با دقت برای کودک مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی خود تنظیم کرده اید.

به دنبال حمایت باشید. یکی از مهم ترین نکاتی که باید در تربیت کودک مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی این است که مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید.

با پزشکان، درمانگران و معلمان فرزندتان صحبت کنید. به یک گروه حمایتی سازمان یافته برای والدین کودکان مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی بپیوندید.

این گروه ها انجمنی برای مشاوره دادن و دریافت مشاوره ارائه می دهند و مکانی امن برای تخلیه احساسات و به اشتراک گذاشتن تجربیات فراهم می کنند.

استراحت کنید. دوستان و خانواده می‌توانند در مورد پیشنهاد نگهداری از کودک فوق‌العاده باشند. ممکن است در مورد ترک کودک مبتلا به اختلال کم توجهیو بیش فعالی احساس گناه کنید.

دفعه بعد، پیشنهاد آن ها را بپذیرید و صادقانه درباره بهترین نحوه رفتار با فرزندتان با آن ها صحبت کنید.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه- حتما والدین فرزندان بیش فعال و اختلال کم توجهی بخوانند

تنوع عصبی(Neurodiversity) به این می پردازد که مردم در سرتا سر جهان دید متفاوتی نسبت به اطراف خود دارند و آن را به شیوه متفاوتی تشخیص می دهند.

« تنوع عصبی» یک اصطلاح است که برای توصیف تفاوت در نحوه عملکرد مغز افراد استفاده می شود. ایده اصلی تنوع عصبی این است که هیچ راه «درست و مشخصی» برای کار مغز وجود ندارد. در عوض، طیف وسیعی از راه‌ها وجود دارد که مردم دنیا را درک می‌کنند.

نوروتایپیکال در تنوع عصبی
نوروتایپیکال به شخصی اشاره دارد که عملکردها، رفتارها و پردازش مغزی استاندارد یا به عبارت دیگر معمولی دارند. افراد نوروتایپیک تمام نقاط عطف رشد و رفتار خود را در زمان ها و سنینی که برای اکثر افراد استاندارد در نظر گرفته می شود، می گذرانند.

افراد نوروتیپیکال معمولاً در معاشرت، یادگیری مهارت های جدید، یا رفتار آن گونه که به آن ها گفته می شود و از آن ها انتظار می رود، مشکلی ندارند.

واگرایی عصبی
واگرایی عصبیبرای افرادی استفاده می شود که عملکرد مغز آن ها در یک یا چند حالت متفاوت از آنچه که استاندارد یا معمولی در نظر گرفته می شود می باشد.

راه‌های مختلفی برای تشخیص واگرایی عصبیوجود دارد، از روش‌های بسیار خفیف که اکثر مردم هرگز متوجه آن نمی‌شوند تا راه‌های واضح‌تری که منجر به رفتارهای متفاوت از استاندارد در جامعه می‌شود.

در محل کار و مدارس با برآوردن نیازهای منحصر به فرد هر فرد و فرد درگیر واگرایی عصبیمی توان از حضور آن ها بهره مند شد، به طور مثال باید سعی کنیم:

به فردی که دچار واگرای عصبی است، این آزادی را دهیم تا وظایف و تکالیف را به روش خودش انجام دهد.
آموزش کارکنان ودانش آموزان دیگر در مورد تنوع عصبیو نحوه برخورد با آن.
ایجاد فضایی دوستانه
ارائه هدفون های مسدود کننده صدا و نویز برای فردی که صدا را تحریک کننده می دانند.
اوتیسم نوعی تنوع عصبی
اوتیسم به عنوان یک “اختلال طیف” شناخته می شود، زیرا از خفیف تا شدید متغیر است. اوتیسم قبلاً انواع مختلفی داشت، مانند آسپرگر و اختلال نافذ رشد (PDD)، اما اکنون همه آن ها به عنوان یک اختلال طیف اوتیسم طبقه بندی می شوند. همان طور که می دانید اوتیسم می تواند بر رفتار و احساسات فرد تأثیر بگذارد.

این بیماری مجموعه گسترده‌ای از شرایط بوده که شامل چالش‌هایی با مهارت‌های اجتماعی، رفتارهای تکراری و مشکلات گفتاری می باشد و می‌تواند افراد را فقط به برقراری ارتباط غیرکلامی سوق دهد.

افراد اوتیستیک اغلب ویژگی های زیر را نشان می دهند: توجه زیاد به جزئیات، مهارت های تمرکز قوی، خلاقیت و توانایی های یادگیری بصری.

بیش فعالی
اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD) یک اختلال بی نظمی عملکرد اجرایی است، به این معنی که افراد ممکن است در مدیریت افکار، توجه، رفتار و احساسات خود دچار مشکل شوند.

افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالیممکن است در سازماندهی مطالب مشکل داشته، بی قرار باشند، بی علاقه به نظر برسند و در هنگام تجربه برخی احساسات رفتار نامناسبی از خود نشان دهند.

افراد مبتلا به ADHD غالباً مشکل گشا هستند زیرا چارچوب فکری مشخص ندارند بنابراین ممکن است پرانرژی و “سرگرم کننده” باشند.

نارساخوانی
نارساخوانی (Dyslexia) شامل صحبت کردن، خواندن و نوشتن است. نارساخوانی معمولاً با اشتباه خواندن، نوشتن یا گفتن کلمات یا حروف نامرتب همراه است، اما تنها محدود به این موارد نمی باشد. به عنوان مثال، ممکن است شامل مشکل در سازماندهی کلمات در جملات، مشکل در دستیابی به واژگان یا تلفظ کلمات یا چالش در پیروی از دستورالعمل ها باشد.

افراد مبتلا به نارساخوانی اغلب متفکرانی هستند که در پردازش بصری عالی می باشند. علاوه بر این، آن ها تمایل به آگاهی فضایی داشته و ممکن است بسیار خلاق باشند.

منبع :کانون مشاوران ایران- تنوع عصبی چیست و چرا اهمیت دارد؟

اثربخشی نوروفیدبکبر بیش فعالی معجزه آسا است

یکی از شایع ترین اختلال های عصبی – تحولی، اختلال نارسایی توجه، بیش فعالیمی باشد که در دوران کودکی اتفاق می افتد.

این اختلال به عنوان الگوهای پایداری از نارسایی توجه و بیش فعالیو تکانشگری نامتناسب با سن شناخته می شود و این اختلال عملکرد یا رشد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد،

این نشانه ها در محیط های مختلفی ( از قبیل خانه، مدرسه، کار با دوستان یا خویشاوندان یا فعالیت های دیگر) اتفاق می افتد و عملکرد های مختلفی مانند اجتماعی، درسی و شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد و بسیاری از نشانه های این اختلال در سن قبل از ۱۲ سالگی خودش را نشان می دهد.( انجمن روان پزشکی آمریکا، ۲۰۱۳)

اثربخشی نوروفیدبکبر بیش فعالی معجزه آسا است
در سنین مدرسه میزان شیوع سطح جهانی این اختلال حدود ۵ درصد می باشد. میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی ۲٫۵ درصد می باشد و نشانه ها و علائم این اختلال در بیش از ۶۵ درصد موارد در دوره بزرگسالی مداومت دارد. ( فاراوان، بیدرمن و میک، ۲۰۰۶، سیمون، کزوبور، بالینت، میسزاروس و بایتر ، ۲۰۰۹)

با وجود آن که درصد شیوع این بیماری در بزرگسالی بالا می باشد کمتر از ۲۰ درصد از این گروه تشخیص و درمان می شوند.( گینسبرگ، کوینترو، آناند، کاسیلاس و آپاداهایا، ۲۰۱۴).

علاوه بر این بیش از ۹۰ درصد افراد دارای اختلال های روان پزشکی می باشند که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم. ( گیلبرگ و همکاران ۲۰۰۴، نوت و همکاران ۲۰۰۷، لین ، یانگ و گای ۲۰۱۵، کیساری، دوریش و هیگس، ۲۰۱۷)

افسردگی
اختلال های خلقی
اضطراب
اختلال های شخصیت
اختلال های سوء مصرف مواد
اختلال نافرمانی مقابله ای
مشکلات خواب
اختلال های یادگیری ویژه
مشکلات خوردن
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟
چالش های ارزیابی و تشخیص برای گروهی از کودکان و همچنین سایر نارسایی های عصبی تحولی به ویژه در سنین پایین وجود دارد.

کودکانی که دارای نارسایی توجه و بیش فعالیهستند به دلیل شرایط تشخیصی به خاطر رفتار های آزارشی مانند ویژگی های کج خلقی، پرخاشگری و مشکلات روان شناختی والد _ کودک بغرنج تر و ناراحت کننده تر خواهد بود. ( لاوین و همکاران، ۲۰۰۱).

برای مدیریت نشانه ها و رفتار های چالش بر انگیزی که برای گروه کودکان و نوجوانان به وجود می آید مداخلاتی انجام می شود که توجه به جنبه های مختلف برای سازگاری بهتر آن ها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

این مداخلات برای بهبود نشانه های نارسایی توجه، بیش فعالی، عملکرد کارکردی و برداشتن موانع رفتاری انجام می گیرد. ( فیلت، بیرمنن، کریستینر، کوچهار و هریسون، ۲۰۱۴).

شرایطی مانند ماهیت، شرایط تحولی و حتی شرایط سنی باعث می شود تا تصمیمات متفاوتی در ارتباط با این گروه گرفته شود برای نمونه مداخله رویکرد رفتاری برای گروه های سنی زیر ۶ سال در غالب موارد زیر توصیه می شود.( کراچ و همکاران ، ۲۰۱۳)

برای اختلالات نارسایی توجه، بیش فعالیکه حداقل در کوتاه مدت و بسیار زیاد، مداخله هایی انجام می گیرد که از آن می توان به داروهای روان محرک و غیر روان محرک اشاره کرد.

منبع :مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه -اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است