مشاوره خانواده و زندگی

نوجوان پرخاشگر درگیر رفتاری می شودکه هدف آن آسیب رساندن به شخص یا شیء دیگری است. پرخاشگری می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند. علل پرخاشگری در نوجوانان پیچیده است و می تواند شامل عوامل زیستی، محیطی و روانشناختی باشد. اگر متوجه نشانه های پرخاشگری در نوجوان خود شدید، مهم است که برای کمک اقدام کنید.

نوجوانی دوره ای بسیار حساس در زندگی هر فردی می باشد و بسیاری از والدین و پدر و مادرها با فرزندان نوجوان پرخاشگر خود مشکلات بسیار زیادی دارند. تغییرات هورمونی و ویژگی های جنسی و اخلاقی و روحی-روانی این دوره سبب شده است تا این دوره به یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی تبدیل شود. بسیاری از خانواده ها گلایه می کنند که نمی توانند به خوبی با فرزندان نوجوان خود ارتباط برقرار کنند و در این بین نوجوانان پرخاشگر و پرخاشگری در نوجوانان یکی از مهم ترین دغدغه های تمامی خانواده ها می باشد.

علل نوجوان پرخاشگر
علل پرخاشگری در نوجوانان پیچیده است و می تواند شامل عوامل زیستی، محیطی و روانشناختی باشد. برخی از عوامل زیستی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

ژنتیک: برخی از افراد به طور ژنتیکی مستعد پرخاشگری هستند.
اختلالات غدد درون ریز: اختلالات غدد درون ریز مانند کم کاری تیروئید می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.
آسیب مغزی: آسیب مغزی می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.
برخی از عوامل محیطی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

خشونت خانوادگی: کودکانی که در خانواده هایی با خشونت خانوادگی رشد می کنند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
سوء استفاده: کودکانی که مورد سوء استفاده جسمی، جنسی یا عاطفی قرار می گیرند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
طلاق: طلاق می تواند خطر پرخاشگری را در نوجوانان افزایش دهد.
مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله پرخاشگری، اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده فرزند خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه درمان پرخاشگری جوانان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

برخی از عوامل روانشناختی که ممکن است خطر پرخاشگری در نوجوانان را افزایش دهند عبارتند از:

اختلالات روانی: اختلالات روانی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات خلقی می تواند خطر پرخاشگری را افزایش دهد.
مشکلات یادگیری: کودکانی که مشکلات یادگیری دارند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.
انزوا اجتماعی: نوجوانانی که احساس انزوا یا طرد می کنند بیشتر در معرض خطر پرخاشگری هستند.

نوجوان پرخاشگر

علت پرخاشگری نوجوان دختر
علل پرخاشگری در نوجوانان دختر، شبیه به علل پرخاشگری در نوجوانان پسر است. برخی از این علل عبارتند از:

تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران بلوغ می‌تواند باعث نوسانات خلقی و افزایش تحریک‌پذیری شود.
تغییرات اجتماعی: نوجوانان در این دوران استقلال بیشتری می‌خواهند و در عین حال با محدودیت‌های بیشتری از سوی والدین و جامعه روبرو هستند. این تضاد می‌تواند باعث پرخاشگری شود.
عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند خشونت خانگی، سوء استفاده، یا فقر می‌تواند باعث پرخاشگری در نوجوانان شود.
اختلالات روانی: برخی از اختلالات روانی مانند اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی، و اختلالات شخصیتی می‌تواند باعث پرخاشگری در نوجوانان شود.
نشانه های پرخاشگری در نوجوانان
پرخاشگری در نوجوانان می تواند به اشکال مختلفی بروز کند، از جمله:

خشونت فیزیکی: کتک زدن، هل دادن، پرتاب اشیا
توهین و تهدید: استفاده از کلمات یا جملات توهین آمیز یا تهدید آمیز
بداخلاقی و قانون شکنی: انجام کارهایی که قوانین یا مقررات را نقض می کنند
عصبانیت و تحریک پذیری بیش از حد
مشکلات در کنترل خشم
انزوا و گوشه گیری
شکایت از کمبود توجه یا محبت
مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله پرخاشگری، اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده فرزند خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه درمان پرخاشگری جوانان می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

رفتار با نوجوان ۱۳ ساله
در اینجا چند نکته برای رفتار با نوجوان ۱۳ ساله ارائه شده است:

شنونده خوبی باشید. به حرف‌های فرزندتان گوش دهید و بدون قضاوت به او توجه کنید. این کار به او کمک می‌کند تا احساس کند که شما او را درک می‌کنید و برایش اهمیت قائل هستید.

با او ارتباط برقرار کنید. با فرزندتان در مورد موضوعات مختلف صحبت کنید. از او بپرسید که در مدرسه چه می‌گذرد، با دوستانش چه می‌کند و به چه چیزهایی علاقه دارد. این کار به شما کمک می‌کند تا او را بهتر بشناسید و با او ارتباط نزدیک‌تری برقرار کنید.
محدودیت‌هایی تعیین کنید. نوجوان‌ها به محدودیت‌ها نیاز دارند تا بدانند که چه انتظاری از آنها می‌رود. با فرزندتان در مورد قوانین و انتظارات خانواده صحبت کنید و مطمئن شوید که او آنها را درک می‌کند.
به او مسئولیت بدهید. به فرزندتان مسئولیت‌هایی بدهید که متناسب با سن و توانایی‌هایش باشد. این کار به او کمک می‌کند تا احساس مسئولیت کند و مهارت‌های زندگی خود را بهبود بخشد.
الگوی خوبی باشید. فرزندتان از شما الگو می‌گیرد. رفتارهای مثبت شما تأثیر زیادی بر رفتار او خواهد داشت.
راه های مقابله با پرخاشگری در نوجوانان
اگر متوجه نشانه های پرخاشگری در نوجوان خود شدید، مهم است که برای کمک اقدام کنید. در اینجارفتار با نوجوان پرخاشگر و بی ادب نی نی سایت آورده شده است:

با نوجوان خود صحبت کنید: در مورد احساسات و رفتارهای او با او صحبت کنید. به او گوش دهید و به او کمک کنید تا راه های سالم تری برای بیان احساسات خود پیدا کند.
قوانین و انتظارات خود را برای نوجوان خود مشخص کنید: به او بگویید که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی قابل قبول نیستند.
برای نوجوان خود الگو باشید: به او نشان دهید که چگونه به روشی سالم و محترمانه با دیگران رفتار کنید.
به نوجوان خود کمک کنید تا مهارت های حل مسئله و مدیریت خشم را بیاموزد: به او کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه در موقعیت های دشوار به طور موثری با دیگران ارتباط برقرار کند و احساسات خود را کنترل کند.

منبع :کانون مشاوران ایران -نوجوان پرخاشگر ✔️ ۲۱ مهارت تضمینی برای کنترل

پرخاشگری در کودکان رفتاری است که منجر به آسیب رساندن به خود، دیگران یا اموال می شود. این می تواند شامل رفتارهای فیزیکی مانند ضرب و شتم، گاز گرفتن یا پرتاب اشیا، یا رفتارهای کلامی مانند تهدید، توهین یا افترا باشد. پرخاشگری در کودکان می تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی دیده می شود.

علت پرخاشگری در کودکان
مواردی زیادی در دنیای خاتواده ها سبب بروز مشکلات رفتاری و ایجاد اختلال در روابط مثبت و مناسب میان والدین و کودکان می شود. پرخاشگری یکی از مشکلات شایع در میان کودکان است که بسیاری از خانواده ها و پدر و مادر هایی که فرزندان کودک پرخاشگر دارند مشکلات زیادی برای درمان و بهبود این اختلال در او دارند.

پژوهش ها اثبات نموده است که بسیاری از نوجوان و جوانانی که در اواسط زندگی خود پرخاشگر هستند و به نوع با اختلالات پرخاشگری درگیر هستند در دوران کودکی خود از والدین خود پرخاشگری دیده اند. به صورت کلی نمی شود برای پرخاشگری تعریف خاص و دقیق اراده نمود اما پژوهش های روانشناسی و پزشکی نشان می دهد که پرخاشگری به نوعی رفتاری است که در آن شخص پرخاشگر می خواهد و قصد دارد تا با صدمه زدن به فرد دیگر از لحاظ جسمی و روحی به هدف خود برسد.

در واقع می شود گفت که شخص پرخاشگر می خواهد تا با استفاده از پرخاشگری خود موجبات آزار و اذیت دیگری را فراهم نماید.

کمبود چه ویتامینی باعث پرخاشگری در کودکان میشود
کمبود ویتامین D و ویتامین های گروه B از جمله عواملی هستند که می توانند باعث پرخاشگری در کودکان شوند.

ویتامین D برای رشد و نمو طبیعی استخوان ها و دندان ها ضروری است. همچنین در عملکرد صحیح سیستم عصبی و مغز نیز نقش دارد. کمبود ویتامین D می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود، از جمله:

نرمی استخوان ها
افسردگی
اضطراب
رفتارهای پرخاشگرانه
مطالعات نشان داده اند که کودکانی که کمبود ویتامین D دارند، بیشتر از کودکان سالم رفتارهای پرخاشگرانه و قانون شکنانه از خود نشان می دهند.

علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال
پرخاشگری در کودکان زیر ۳ سال، می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. برخی از این دلایل عبارتند از:

عدم توانایی در بیان احساسات: کودکان زیر ۳ سال، هنوز نمی توانند احساسات خود را به طور واضح بیان کنند. آنها ممکن است از رفتارهای پرخاشگرانه برای بیان احساساتی مانند خشم، ناامیدی، ترس یا حسادت استفاده کنند.
عدم توانایی در کنترل تکانه ها: کودکان زیر ۳ سال، هنوز به طور کامل نمی توانند تکانه های خود را کنترل کنند. آنها ممکن است به سرعت عصبانی شوند و نتوانند احساسات خود را به طور سالم بیان کنند.
الگوپذیری از دیگران: کودکان از رفتارهای اطرافیان خود، الگوبرداری می کنند. اگر والدین یا سایر اعضای خانواده، رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشند، احتمال اینکه کودک نیز این رفتارها را یاد بگیرد، بیشتر است.
عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند تنش های خانوادگی، خشونت خانگی یا فقر، می توانند باعث پرخاشگری در کودکان شوند.

پرخاشگری در کودکان

به نظر می رسد که در نهایت عوامل اکتسابی و محیطی که بیشتر در محیط خانواده رخ می دهد بیشترین تاثیر را در پرخشاگری کودکان داشته باشد و با توجه به این موضوع اصلاح رفتاری والدین و اینکه والدین طوری محبت نموده و برخورد نمایند تا کودک مهربانی و منطق را جایگزین پرخاشگری رفتار بد نماید بسیار مهم است.

علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله
پرخاشگری در کودکان ۵ ساله، یک رفتار طبیعی و معمول است. در این سن، کودکان هنوز در حال یادگیری نحوه کنترل احساسات خود هستند و ممکن است در شرایطی که احساس خشم، ناامیدی یا عصبانیت می کنند، به رفتارهای پرخاشگرانه متوسل شوند.

برخی از علل رایج پرخاشگری در کودکان ۵ ساله عبارتند از:

ناتوانی در بیان احساسات: کودکان ۵ ساله هنوز در حال یادگیری نحوه بیان احساسات خود به روشی سالم هستند. آنها ممکن است نتوانند به طور موثر از کلمات برای بیان خشم، ناامیدی یا عصبانیت خود استفاده کنند. در نتیجه، ممکن است به رفتارهای پرخاشگرانه متوسل شوند تا احساسات خود را بیان کنند.

منبع: کانون مشاوران ایران- پرخاشگری در کودکان ✔️ درمان معجزه آسا

اگر شما سرپرست یک نوجوانی باشید که نسبت به شما خشمگین، سلطه جو یا پرخاشگر می شود، شما ممکن است نسبت به آنها احساس ترس کنید. هر تماس تلفن یا ضربه زدن در، می تواند حامل این خبر باشد که پسر شما آسیب دیده است ، یا به طور جدی ، به دیگری صدمه زده است.

البته، نوجوانان دختر هم به همین صورت عصبی می شوند، ولی این عصبانیت معمولا به صورت شفاهی نه فیزیکی، ابراز می شود. برای کودکان ، پرت کردن وسایل، ضربه زدن به در، یا سوراخ کردن دیوار، در زمانی که عصبی هستند یک کار معمول می باشد، ممکن است برخی از این اقدامات به سمت شما و به منظور آسیب رساندن به شما صورت گیرد. ولی شما مجبور نیستید که تحت شرایطی زندگی کنید که از طریق این رفتارهای خشن، تهدید شوید.

طرز رفتار با نوجوان خشمگین
خشم می تواند یک هیجان چالش برانگیز برای بیشتر نوجوانان باشد، همچنان که این عامل باعث می شود که این افراد حالت هایی از قبیل ناامیدی، خجالت، ناراحتی، آسیب دیدن، ترس، یا آسیب پذیری را احساس کنند. در زمانی که نوجوانان نتوانند با این احساسات مقابله کنند، ممکن است سعی کنند با حرف های خود بقیه را ناراحت کنند، یا خودشان و دیگران را با خطری مواجه کنند. در دوره نوجوانی، برای بسیاری از پسرها شناخت احساسات بسیار سخت است، تنها گذاشتن آنها، باعث می شود که آنها قادر به بیان احساسات خود باشند، یا درخواست کمک بکنند.

چالش های مربوط به والدین برای کمک به نوجوانان، به منظور غلبه بر عواطف و تعامل با خشم، از طریق روشهای موثر تر، عبارتند از :

ایجاد قانون و پیامدهای مرتبط با هر عمل.
در زمانی که هر شما و فرزندتان آرام هستید، توضیح دهید که احساس عصبانیت به طور کلی نادرست نیست، ولی روش های غیر قابل پذیرش برای بیان آن وجود دارد. برای مثال، اگر نوجوان شما حرف‌های نادرست و پرخاشگرانه نسبت به شما بزند، او مجبور است که با پیامدهای مربوط به آن مواجه شود – از دست دادن برخی مزایا، یا در صورت لزوم دخالت پلیس. نوجوانان، در زمان کنونی، بیشتر از هر زمان دیگری، به قوانین نیاز دارند.

دلایل پشت خشم را بیابید.
آیا بچه شما ناراحت یا افسرده است؟ برای مثال، آیا او احساس نابسندگی و نارسایی می کند که به دلیل امکاناتی است که هم سن و سال های وی دارند ولی او ندارد؟ آیا نوجوان شما، فقط به یک فردی نیاز دارد که بدون هیچ قضاوتی، حرف های وی را بشنود؟

نسبت به علائم هشدار دهنده و عوامل تحریک کننده خشم، آگاه باشید.
آیا فرزند نوجوان شما سردرد دارد یا قبل از اینکه عصبانیت خود را نشان دهد، شروع به پیاده روی می کند؟ یا اینکه، آیا کلاسی در مدرسه هست که وی در آنجا تحریک به خشم شود؟ زمانی نوجوانان قادر به شناسایی علائم هشدار دهنده هستند که دمای بدن آنها بالا رود، این امر به آنها اجازه می دهد که شروع به قدم زدن کنند تا عصبانیت خود را، قبل از اینکه غیر قابل کنتر باشد، متوقف کنند.

به فرزندتان کمک کنید که روش های مناسب تری و سالم تری برای بیان خشم پیدا کنند.
تمرین و ورزش، ورزش های گروهی، حتی ضربه به کیف یا بالشت، می تواند برای نشان دادن تنش و خشم، مفید باشد. همچنین بیشتر نوجوانان از هنر یا نوشتن، به منظور ابراز خشم خود، به صورت خلاقانه استفاده می کنند. رقص یا بازی کردن بلند، و همچنین موسیقی خشمگین می تواند عصبانیت آنها را کاهش دهد.

برای فرزند خود فضایی اختصاص دهید که تنها باشد.
زمانی که فرزند شما عصبانی باشد، به وی اجازه دهید که در یک جایی تنها بشیند، و این فضا باید مکانی باشد که در آن احساس آرامش و خونسردی دارند. در زمانی که فرزند شما خشمگین است، او را دنبال نکنید و به اصرارتان ادامه ندهید یا از وی توضیح نخواهید؛ این امر تنها منجر به طولانی شدن عصبانیت و شدت گرفتن آن می شود، یا حتی منجر به تحریک واکنش فیزیکی آنها شود.

خشم خود را کنترل کنید.
در صورتی که خشم خود را کنترل نکنید، شما نمی توانید به نوجوان خود کمک کنید. همانطور که مفهوم آن هم سخت می باشد، شما مجبور هستید که آرام باشید و تعادل خود را حفظ کنید و اینکه فرزند شما چقدر نسبت به شما خشمگین هست، بی اهمیت می باشد. اگر شما یا دیگر اعضای خانواده شما بر سر هم جیغ بکشند و فریاد بزنند، همدیگر را بزنند، یا وسایل را پرتاب کنند، نوجوان شما به طور طبیعی فرض می کند که این روش‌ها برای بیان خشم، به نحوه مناسب، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

منبع :کانون مشاوران ایران -خشم و پرخاشگری در نوجوانان